گالانگال

ریشه‌ای معطر با کاربردهای متنوع

قولنجان یا خولنجان، ریشه‌ای از خانواده زنجبیل است که با وجود شباهت ظاهری، شخصیت و کاربردهای کاملاً متفاوتی دارد. این گیاه که به صورت قطعات خشک‌شده عرضه می‌شود، یکی از ارکان اصلی در آشپزی جنوب شرق آسیا است و علاوه بر کاربرد خوراکی، در طب سنتی نیز جایگاه ویژه‌ای دارد.

چگونگی آزادسازی عطر قولنجان در غذا

قطعات خشک قولنجان بافتی سخت و چوبی دارند و معمولاً به صورت مستقیم مصرف نمی‌شوند. بهترین روش برای استفاده از طعم آن، انداختن چند تکه از آن در ابتدای پخت سوپ، خورش یا انواع کاری است تا عطر آن به آرامی در غذا آزاد شود. این قطعات مانند برگ بو عمل می‌کنند و بهتر است پیش از سرو غذا از ظرف خارج شوند. برای آزادسازی بیشتر طعم، می‌توانید قبل از استفاده، قطعات را با گوشت‌کوب کمی بکوبید.

طعم منحصربه‌فرد و خواص سنتی آن

قولنجان طعمی تند، خاکی، کمی فلفلی و با رگه‌هایی از بوی مرکبات و کاج دارد. این طعم به قدری منحصربه‌فرد است که هرگز نباید آن را با زنجبیل جایگزین کرد، زیرا این کار هویت اصلی غذا را تغییر می‌دهد. در کنار کاربرد آشپزی، در طب سنتی نیز از قولنجان به دلیل طبع گرم آن، برای کمک به تسکین دردهای روماتیسمی، تقویت دستگاه گوارش و به عنوان یک گیاه نیروبخش استفاده می‌شود.